O Dicionário de Verbos Portugueses de Naité Gramado (Plátano Editora) regista as duas formas, como igualmente possíveis, no verbo destruir, e também nos verbos construir e reconstruir.
Por sua vez, o Dicionário Eletrônico Houaiss diz, sobre os verbos terminados em -uir, o seguinte: «os v. terminados em -uir, da 3.ª conj., pertencem a dois grupos: o daqueles em que o -u- é foneticamente pronunciado (como abluir, abnuir, afluir, aluir, anuir, atribuir, bluir, circunfluir, cominuir, concluir, confluir, constituir, construir, contribuir, defluir, derruir, desfruir, desinfluir, desobstruir, despoluir, despossuir, destituir, destruir, difluir, diluir, diminuir, diruir, distribuir, eluir, estatuir, estruir, evoluir, excluir, expluir, fluir, fruir, gruir, imbuir, incluir, influir, instituir, instruir, intuir, minuir, obstruir, ocluir, poluir, possuir, precluir, promiscuir, prostituir, pruir, puir, recluir, reconstituir, reconstruir, redistribuir, refluir, reinstituir, renuir, repossuir, repruir, restituir, retribuir, ruir, substituir, usufruir, zuir), e daqueles em que o -u- não é pronunciado, é mero recurso gráfico, como nos casos tratados em -erguer, -anguir, -anquir, -eguir, -equir, -inguir, -orquir; há três padrões que devem ser considerados na conjugação dos v. em -uir com o -u- pronunciado: 1) o dos v. construir, destruir, reconstruir, que apresentam variações de flexão, em relação ao padrão mais geral a saber: construo, construis/constróis, construi/constrói, construímos, construís, construem/constroem; construía etc.; construí, construíste, construiu, construímos, construístes, construíram; construíra etc.; construirei etc.; construiria etc.; construa etc.; construísse etc.; construir, construíres, construir, construirmos, construirdes, construírem; construindo; construído; note-se que, no Brasil, se usa no pres. ind. das f. -uo, -óis, -ói, -oem (com -o- aberto), enquanto em Portugal a tendência é mantê-los dentro do padrão primeiro, sem estranheza, porém, ao segundo; 2) o dos v. argüir, delinqüir, redargüir, com dois subpadrões (o de argüir e redargüir): arguo, argúis, argúi, argüimos, argüis, argúem; argüi, argüiste, argüiu, argüimos, argüistes, argüiram; argüia etc.; argüira etc.; argüirei etc.; argüiria etc.; argua etc.; argüisse etc.; argüir etc.; argüindo; argüido, e o de delinqüir: delínquo/delinquo, delínqües/delinqúis, delínqüe/delinqúi, delinqüimos, delinqüis, delínqüem/delinqúem; delinqüia etc.; delinqüi, delinqüiste, delinqüiu, delinqüimos, delinqüistes, delinqüiram; delinqüira etc.; delinqüirei etc.; delinqüiria etc.; delínqua/delinqua, delínquas/delinquas, delínqua/delinqua, delinquamos, delinquais, delínquam/delinquam; delinqüisse etc.; delinqüir etc.; delinqüindo; delinqüido; sobre essa dualidade, ver o que é dito in fine de -uar, inteiramente aplicável ao caso de delinqüir; 3) o dos demais v. (como exemplo, influir): influo, influis, influi, influímos, influís, influem; influía etc.; influí, influíste, influiu, influímos, influístes, influíram; influíra etc.; influirei etc.; influiria etc.; influa etc.; influísse etc.; influir etc.; influindo; influído.»
Assim, tanto pode dizer destruis como destróis, e destrui ou destrói, e, ainda, destruem ou destroem.